Post voor mevrouw Bromley
In het boek ‘Post voor mevrouw Bromley’ wordt het verhaal
verteld door de ogen van John. John is een goede jongen en wil zo min mogelijk
met de oorlog te maken hebben. Op het begin van het boek is alles nog redelijk
rustig. De oorlog komt net op en er worden hier en daar wat dingen over de
Duitsers geroepen.
Hoe stond men tegenover de Duitsers in ‘Post voor mevrouw Bromley’?
Zo ook over de familie Kohlmann. Dit is de eerste
gebeurtenis in het boek die laat zien wat voor afkeer de mensen tegen Duitsers
begonnen te ontwikkelen. De familie had een winkel met een ongelofelijke
verzameling klokken en horloges. Niemand had ooit problemen gehad met de
familie tot op een bepaalde dag. Martin Bromley, de zoon van mevrouw Bromley
die John had gevoed toen hij een baby was, was samen met wat vrienden en
jongens van de straat naar het huis van de familie gegaan en heeft daar alles
vernield. De grote klok werd zelfs uit het raam gegooid. In dit deel van het
boek wordt de mening over de Duitsers van de normale burgers al duidelijker. John
vindt dit echter vreselijk. Hij kwam graag bij de familie Kohlmann en deze
mensen hadden nooit wat verkeerd gedaan.
Johns vader is postbode en heeft altijd boeken gespaard. Dit deed hij door zijn verleden met zijn vrouw en hechtte hier veel waarde aan. Door deze collectie is John met boeken opgegroeid. Hij las veel waardoor hij zich op taalkundig gebied goed ontwikkeld heeft en meer kennis heeft dan de meeste jongens uit die tijd. Hij was dan ook van plan om te gaan studeren en ook toen de oorlog begonnen was wilde hij alsnog gaan studeren. Veel kritiek heeft hij hier wel op gekregen en vond het moeilijk hiermee om te gaan. Toen John ging studeren heeft hij daar een jongen ontmoet, William Dunn. Het was een jongen die zwaar gefascineerd was door Duitsland, hun literatuur en taal. Hij had een hele andere kijk op de Duitsers wat toch apart was in de tijd van de oorlog.
Johns vader is postbode en heeft altijd boeken gespaard. Dit deed hij door zijn verleden met zijn vrouw en hechtte hier veel waarde aan. Door deze collectie is John met boeken opgegroeid. Hij las veel waardoor hij zich op taalkundig gebied goed ontwikkeld heeft en meer kennis heeft dan de meeste jongens uit die tijd. Hij was dan ook van plan om te gaan studeren en ook toen de oorlog begonnen was wilde hij alsnog gaan studeren. Veel kritiek heeft hij hier wel op gekregen en vond het moeilijk hiermee om te gaan. Toen John ging studeren heeft hij daar een jongen ontmoet, William Dunn. Het was een jongen die zwaar gefascineerd was door Duitsland, hun literatuur en taal. Hij had een hele andere kijk op de Duitsers wat toch apart was in de tijd van de oorlog.
De Duitsers werden in dit boek in verschillende daglichten gesteld.
Martin Bromley die de Duitsers verafschuwde, John die niet vond dat je alle
Duitsers over één kam mocht scheren en William Dunn die grote bewondering voor
ze had.
Op welke wijze stonden de Duitsers t.o.v. het verdrag van Versailles?
Het verdrag van Versailles heeft de Eerste Wereldoorlog
formeel beëindigd. De Duitsers kregen de schuld van de oorlog en moesten hier
dan ook flink voor boeten. Zo moesten ze een schadevergoeding aan de
overwinnaars betalen, een deel van hun gebied afstaan aan België en Polen, de Duitse koloniën werden verdeeld onder de
geallieerden en Duitsland moest ontwapenen (het niet meer in bezit zijn van
slagschepen, onderzeeërs, tanks of vliegtuigen). Dit allemaal was natuurlijk een gigantische
vernedering voor de Duitsers. Ze hadden de oorlog al verloren en moesten ook nog
deze voorgaande punten nastreven.
De schadeclaim heeft Duitsland in een economische crisis gebracht. Duitsland was de schuldige van alle ellende en ook nog is de grote verliezer.
De schadeclaim heeft Duitsland in een economische crisis gebracht. Duitsland was de schuldige van alle ellende en ook nog is de grote verliezer.
Was de dood op Frans-Ferdinand de enige oorzaak van de Eerste
Wereldoorlog?
Naast de dood van Frans-Ferdinand en zijn vrouw als directe
oorzaak van de Eerste Wereldoorlog waren er ook nog verschillende indirecte
oorzaken.
In verschillende landen werden de nationalistische gevoelens
steeds sterker. Men wilde zich sterk verbinden met eigen volk. Dit was niet
alleen in Duitsland het geval, maar ook in Frankrijk bijvoorbeeld die revanche
wilden omdat in de Frans-Duitse oorlog(1870-1871) Elzas-Lotharingen van hen af
was genomen door de Duitsers. Het toenemende imperialisme leidde tot spanningen tussen Duitsland, Engeland en Frankrijk. Duitsland en Frankrijk konden het niet hebben dat Engeland buiten Europa meer macht hadden dan zij. Er kwam een soort wedloop om zoveel mogelijk gebied in Afrika te overwinnen.
Veel legers van verschillende volken werkten hun oorlogsplannen uit na de Frans-Duitse oorlog. Dit was de opkomst van het militarisme. Geen van de volken wilde een oorlog die veel zou verwoesten maar oorlog was wel een middel om macht uit te oefenen en te laten zien hoe sterk het land was.
Door de bovenstaande redenen konden weinig volken elkaar nog vertrouwen. De spanning werd opgevoerd en verschillende landen gingen op zoek naar bondgenoten. Dit deden ze zodat ze, als er een oorlog uit zou breken, men elkaar kon helpen en er zo niet alleen voor stond. Dit maakte de kans op een oorlog echter alleen maar groter. Men werd onvoorzichtiger en er ontstonden conflicten tussen landen.
Dit zijn verschillende indirecte oorzaken van de Eerste Wereldoorlog. De spanning was voor de dood van Frans-Ferdinand al sterk opgebouwd en zijn dood was de druppel die de emmer deed overlopen. Er waren veel wantrouwende gevoelens tussen de landen en men was zich dus eigenlijk al aan het voorbereiden op een oorlog.
