Max Havelaar

De Romantiek

De Romantiek is begonnen ergens tussen 1795 en 1805. Het is een stroming, die wordt gezien als reactie op de Verlichting. Voor de Verlichting was het denkbeeld wat donkerder, zoals in de Middeleeuwen. De mensen waren dit zat en begonnen verlichtend te denken. In de Verlichting stond de ratio centraal, ‘het gebruiken van je eigen gezonde verstand’. De mensen gingen zich losmaken van de kerk en andere denkbeelden ontwikkelen. Na de periode van de ratio, kwam ook het gevoel opspelen. Mensen begonnen naar hun gevoel te luisteren en dit was het begin van de Romantiek. De ratio was niet langer het belangrijkste meer, ook het gevoel werd erg belangrijk in de Literatuur.

Multatuli

Zijn naam was niet echt Multatuli, maar Eduard Douwes Dekker. Hij was een man die leefde in de Romantiek en tevens ook ambtenaar in Indonesië was. Dekker vond het onacceptabel hoe er met de mensen werd omgegaan in Indonesië, zij werden extreem uitgebuit. Doordat hij dit verschrikkelijk vond, ging hij ook anders kijken naar de mensen die dit de mensen uit Indonesië allemaal aandeden, de Nederlanders. Op een bepaald moment werd Dekker aangesteld als assistent-resident in de provincie Lebak, op Java. De mening van Dekker verschilde ook hier weer enorm met de principes van de leiders. Hij klaagde zelfs de regent aan voor machtsmisbruik. Dekker vertrok weer richting Europa omdat het geen succes voor hem had opgeleverd, om de regent aan te klagen. Hier begon hij met het schrijven van de Max Havelaar, wat eigenlijk deels autobiografisch is en hierin ook zijn mening laat weten over het uitbuiten van de mensen in Indonesië.

Betoog

Het boek de Max Havelaar is naar mijn mening een boek met typisch Romantische kenmerken. Het duidelijkste kenmerk in het boek gaat vooral over hetgeen dat elke cultuur iets eigens heeft, iets van zichzelf. Iedere cultuur en maatschappij zit anders in elkaar. En dat moet gerespecteerd worden. Dekker beschrijft dit gedurende het hele boek omdat hij het opneemt voor de mensen uit Indonesië die onderdrukt worden door de Nederlanders. In het boek gaat hij sterk in tegen de Nederlanders en neemt het op voor de Indonesen.

In hoofdstuk 17 wordt verteld over Saïdjah en Adinda. Dit hoofdstuk gaat over de tragische liefdesgeschiedenis van hen. In dit hoofdstuk wordt verteld over hoe Saïdjahs buffel wordt afgepakt door een regent. Adinda gaat naar Batavia om daar werk te gaan zoeken, hij zal hier voor 3 jaar zijn en dan terug keren om een leven op te bouwen met Saïdjah. Zodra Adinda terug komt hoort hij dat de familie van Saïdidjah moest vluchten voor de Nederlanders en uiteindelijk van het leven is beroofd. Adinda is radeloos. Zijn radeloosheid wordt hem te veel en hij beroofd zichzelf van het leven. Het is een heel tragisch stuk, maar wel een voorbeeld voor de Romatiek.

Ook een aspect in het verhaal is het gevoelsleven. Het gevoel was waar de Romantiek uit bestond en Max Havelaar liet dit ook heel erg naar voren komen in het verhaal. Hij was een gevoelsmens en wilde rechtvaardigheid voor de mensen in Indonesië. Soms neemt zijn gevoel de overhand en laat hij zich hierdoor compleet leiden, ook al is dit niet altijd het verstandigste te doen.

Max Havelaar is een goed voorbeeld voor de romantische literatuur. Het gevoel staat centraal in het verhaal. Max Havelaar is een mooi voorbeeld voor een gevoelsmens. Ook komen er verschrikkelijk tragische gebeurtenissen in voor die met liefde en gevoel te maken hebben zoals in hoofdstuk 17. Het rechtvaardigheidsgevoel speelt ook een erg belangrijke rol in dit verhaal. De Max Havelaar heeft veel aspecten van de Romantiek in het verhaal. Ik zal dit boek zeker aanraden omdat het een klassieker is. Het zal op het begin lastig zijn om er in te komen maar later zal je je mee laten slepen door de verschillende gebeurtenissen uit het boek.